Po południu 31 sierpnia 1939 roku Hitler podpisał ściśle tajny rozkaz napaści na Polskę następnego dnia o świcie. Wcześniej rozkazał swej armii: „bądźcie bez litości, bądźcie brutalni, nasza przewaga daje nam wszelkie prawa”.

Nad ranem uderzyli na nas

Pierwsze niemieckie bomby spadły na Wieluń. Rozpoczęty dokładnie
1 września 1939 roku o 4:45 niemiecki nalot dywanowy pochłania ponad tysiąc ofiar. Chwilę później Niemcy atakują z pancernika „Schleswing-Holstein” Westerplatte. A nad stolicę nadciąga 80 bombowców Luftwaffe. I mimo zaciętego oporu, właśnie w pierwszych dniach Niemcom udaje się przełamać polskie linie oporu, zająć Pomorze, część Wielkopolski i Śląsk. Dzieje się tak dzięki ogromnej przewadze technicznej wojsk niemieckich i skoncentrowaniu jednostek pancernych na głównych kierunkach natarcia.

W ciągu pierwszych sześciu dni wojska polskie albo zostają rozbite, albo wycofują się w głąb kraju. 6 września naczelny wódz marszałek Edward Rydz-Śmiały nakazuje polskim oddziałom odwrót za linię Wisły i Sanu, a prezydent RP Ignacy Mościcki wraz z rządem opuszczą lada dzień Warszawę. Dwa dni później pod stolicę Polski docierają pododdziały niemieckiej 1 Dywizji Pancernej. Atakowane ze wszystkich stron wojska polskie, nie mając praktycznie szans na zwycięstwo, walczą jednak zażarcie. Sił i amunicji starcza do 27 września. Dwa dni później pada Modlin, 2 października kapituluje Hel.

5 października, po ostatniej bitwie kampanii – pod Kockiem, broń składają oddziały Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga. Niestety, klęska Polski staje się faktem.
W 70 rocznicę wybuchu II wojny światowej zgromadziliśmy na naszej wystawie reprinty prasy codziennej wydawanej w pierwszych dniach wojny. Zarówno plakaty jak i ukazane teksty zawierają treści zagrzewające Polaków do walki za Ojczyznę, potępiające Niemców, komentują na bieżąco przebieg działań wojennych, a także oddają w pełni atmosferę tamtych dni.