„Każdego dnia
trzeba posłuchać choćby
krótkiej piosenki,
przeczytać dobry wiersz,
obejrzeć piękny obraz,
a także, jeżeli to możliwe,
powiedzieć
parę rozsądnych słów”
Goethe

15 października, późnym popołudniem w Czytelni Biblioteki Publicznej w Niepołomicach zebrała się grupa miłośników poezji i malarstwa.
Na zewnątrz plucha i ziąb a nasi goście: Panie Longina Bujas i Bożena Dziedzic witały przybyłach na spotkanie, ciepłym uśmiechem i domowym ciastem.
Bohaterki naszego wieczoru malarsko-poetyckiego to byłe długoletnie dyrektorki krakowskich szkół, które po przejściu na emeryturę realizują swoje pasje: poezję i malarstwo.
Poetka Stanisława Bożena Dziedzic urodziła się 10 kwietnia 1944 r. na Lubelszczyźnie. Absolwentka Liceum Pedagogicznego w Zabrzu i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Nauczycielka nauczania początkowego, języka polskiego i rosyjskiego w szkole podstawowej i średniej. Długoletni dyrektor szkoły, obecnie na emeryturze. Jest członkiem Małopolskiego Stowarzyszenia Twórców Kultury, pełni w nim funkcję sekretarza. W jej poezji przeważa tematyka religijna oraz utwory przedstawiające piękno otaczającego świata z uwzględnieniem własnych refleksji i przeżyć związanych z ojczystą przyrodą. Jest współautorką kilku almanachów poetyckich.
Longina Bujas jest z wykształcenia pedagogiem. Za pracę pedagogiczną odznaczona złotym krzyżem zasługi oraz zaszczytnym odznaczeniem „Zasłużony dla Miasta Krakowa”. Jako pedagog a później dyrektor szkoły zyskała uznanie środowiska wyrażone przyznaniem odznaki „Przyjaciel Dziecka”. Maluje od wielu lat różnymi technikami. W swych poszukiwaniach zmierzyła się z trudną techniką malowania na jedwabiu z którą zapoznała się podczas pobytu w Niemczech. Z dużą swobodą posługuje się pastelami toteż najchętniej jej używa. Chętnie maluje kwiaty, pejzaże, fragmenty architektury z troską o szczerość i własne ujęcie. Uczestniczyła w wielu plenerach i wystawach zyskując uznanie oglądających. Była wyróżniana i nagradzana. Od niedawna swą wrażliwość wyraża również w wierszach i fraszkach. Zostały one również wyróżnione przyznaniem dyplomów (dwa drugie miejsca) na przeglądach poplenerowych w Jaszowcu. Obecnie pełni funkcję zastępcy prezesa Małopolskiego Stowarzyszenia Twórców Kultury.

Wiersze Bożeny Dziedzic, które poetka przedstawiła na spotkaniu pod wspólnym tytułem „Piękna nasza Polska cała”, to poetycki opis naszej ojczyzny w czasie zmieniających się pór roku: radosnej wiosny, kolorowego lata, pełnej grzybów jesieni i białej zimy. Wieczór rozpoczął się wierszem „Moje roztocze” – w którym Pani Bożena opisała swoje rodzinne strony – Lubelszczyznę. W swoich wierszach nie zapomina również o polskich tradycjach. Wiersz o Wigilii i Dniu Matki wzruszyły prawie każdego ze słuchaczy. Pięknym wierszem „Radość życia – lekarstwem na wszystko!” Bożena Dziedzic zakończyła czytanie swoich utworów. Chcę przytoczyć fragment tego wiersza, życząc nam wszystkim takiej radości życia jaką mają w sobie bohaterki naszego spotkania.

„Radość życia – lekarstwem na wszystko!”

Wiele radości dałeś swej rodzinie
Przychodząc na świat zgodnie z wolą boską.
Rosłeś w miłości, a w małej dziecinie
Tkwił wulkan szczęścia, podsycany troską.
[…]
Dziś, gdy włos siwy i sił już za mało,
Wciąż coś dolega, zbierają się chmury,
Powiedz, co z Twoim optymizmem się stało?
Jesteś milczący często i ponury.

Życiowe trudy są do pokonania.
Z przeciwnościami losu walczyć trzeba.
Staraj się wierzyć od brzasku świtania,
Że to dla Ciebie zielenią się drzewa.
[…]
Uśmiechem witaj budzący się dzionek,
Słuchaj odgłosów ojczystej przyrody,
Myśl pozytywnie, ciesz się każdą chwilą,
A w swoim wnętrzu będziesz zawsze młody.

Po zakończeniu pierwszej części wieczoru, zgromadzeni goście mogli podziwiać obrazy autorstwa Pani Longiny Bujas – drugiej bohaterki spotkania. Pani Longina opowiedziała o swojej pasji – malowaniu, ale przeczytała także kilka swoich fraszek. Malowaniem i pisaniem zajmuje się już od dawna, ale dopiero na emeryturze mogła poświęcić się temu całkowicie. Jest to dla niej sposób na odpoczynek, relaks. Obrazy Longiny Bujas, które podziwialiśmy w czasie wernisażu to piękne kwiaty naszych łąk i ogrodów (które lubi malować najbardziej), oraz polskie pejzaże. Większość prac jest wykonana pastelami – ulubioną techniką malarki, ale jest także kilka obrazów, które zwracają szczególna uwagę – są namalowane na jedwabiu. Malowanie na jedwabiu to niełatwa technika plastyczna, ale obrazy, które w efekcie powstają są piękne i niepowtarzalne. Fraszki Longina Bujas zaczęła pisać zauroczona twórczością Jana Sztaudyngera. Ta forma odpowiada Jej najbardziej, ponieważ w ten sposób najłatwiej może wyrazić Swoje myśli. Jak sama mówi:

„… Każdy rodzi się poetą –
To lenistwo stawia weto.”
Było nastrojowo i pięknie, a wieczór myślę, że pozostanie wszystkim obecnym na długo w pamięci.