W środowe popołudnie, od godziny 16 do 17, grupa dzieci w wieku od 7 do 9 lat bawiła się w … obrzydliwości. Nasze literackie spotkanie obejmowało nurt antypedagogiczny w powieści dla dzieci i pozwoliło na określenie negatywnych emocji związanych z frustracjami dnia codziennego dzieciaków.

W myśl cytatu z Gogola „Z czego się śmiejecie? z siebie samych się śmiejecie!” obnażaliśmy słabości i śmiesznostki własne oraz bliskich nam osób. Ucząc się dystansu do własnych wad, staraliśmy się nadawać wypowiedziom formy grzeczne oraz  literackie i uważać, aby nikogo (w tym siebie!) nie urażać ani nie prześmiewać. Zgłębiliśmy zagadnienia przemocy – zarówno fizycznej, jak i psychicznej oraz napiętnowaliśmy postawę sadyzmu. Co ważne, dzieci same tworzyły definicje! Stworzyliśmy też mały słownik łagodnych i miłych odpowiedników wyrazów uznawanych powszechnie za obraźliwe i zastanowiliśmy się, po co w ogóle używa się brzydkich słów?

Za literacką bazę do naszych rozważań posłużyły nam książki: „Babcia Rabuś” D. Walliamsa, „Matylda”, „Wiedźmy” oraz „Fleje” R. Dahla oraz wybrane teksty z serii o Zuźce D. Zołzik i Koszmarnym Karolku.

Ze względu na ogromne zainteresowanie dzieci poruszonymi zagadnieniami, za dwa tygodnie zamierzamy kontynuować temat tworząc własną obrzydliwą mapę oraz znajdując sposób na cywilizowane, ale skuteczne pozbycie się gniewu i napięcia.