Niezwykła osobowość, niezwykły gość, niezwykłe spotkanie, które odbyło się we wtorkowy wieczór 8 listopada w naszej bibliotece. Tym razem zaprosiliśmy Wojciecha Jagielskiego – znakomitego dziennikarza, reportażystę, przez 21 lat korespondenta wojennego „Gazety Wyborczej” dla której pisał do 2012 roku. Pan Wojciech specjalizuje się w reportażach o Afryce, Kaukazie i Azji Środkowej. Jest laureatem Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz Nagrody „Rzeczpospolitej” im. Dariusza Fikusa. Nominowany do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego i Nagrody Nike 2010. Obecnie pracuje jako dziennikarz Polskiej Agencji Prasowej i pisze książki – reportaże, książki – opowieści o miejscach, do których dotarł, o ludziach, których spotkał na swojej drodze, o zdarzeniach, których był świadkiem o tym wszystkim czego doświadczył, zarówno dobrym i pięknym jak i przerażającym i złym. Trudno uwierzyć patrząc na Wojciecha Jagielskiego, że będąc korespondentem wojennym uczestniczył aż w 53 konfliktach.

W klimat spotkania wprowadziła dyrektor biblioteki Joanna Lebiest przedstawiając przybyłym naszego gościa, natomiast samo spotkanie poprowadziła polonistka Liceum w Niepołomicach Paulina Szewczyk. I popłynęła opowieść.
Pierwszą swoją podróż odbył do Uzbekistanu i Tadżykistanu bo tam został wysłany jako dziennikarz. Jak sam powiedział to właściwie szef zadecydował o jego drodze zawodowej. Dzięki niemu wyjechał na Kaukaz. Nasz gość mówił, że lubi powracać do tych samych miejsc i za każdym razem dostrzega coś innego. Jako korespondent wojenny dotykał tragicznych wydarzeń i mówi, że najtrudniejszym dla niego momentem są rozmowy z osobami najbardziej poszkodowanymi. Jego rolą zaś jako dziennikarza jest wysłuchanie, ale przede wszystkim zweryfikowanie tego co usłyszał po to aby napisać rzetelną relację.

Jak wyglądają powroty z tamtego świata? Przez ponad 20 lat musiał przechodzić z jednego życia ( tego na wojnie) do drugiego ( tu i teraz) - mówi, że nie ma z tym problemu. Strach i obawy chowa głęboko, stosuje mechanizm wyparcia, nie dręczy go pamięć tamtych wydarzeń, bo skupiał się na określonym zadaniu, które miał do wykonania.
Jako pisarz przywiązuje uwagę do szczegółów. Zaczyna pisać gdy znajdzie klucz, gdy dojrzeje w nim to o czym chce opowiedzieć, gdy zainspiruje go muzyka, gdzieś zasłyszane słowa. I tak na przykład inspiracją do napisania książki pt. „Wieże z kamienia” był napis wyryty na głazie -”Nie będzie bohaterem ten, kto myśli o konsekwencjach”.

Pan Wojciech mówi, że pisanie to ciężka, wyczerpująca, ale też dająca ogromną satysfakcję praca. Pisze po polsku, bo myśli po polsku i pisze przede wszystkim dla polskiego czytelnika. Reportaż według Wojtka Jagielskiego jest czymś szalenie subiektywnym, to najbardziej osobista forma pisania. On sam opisuje fakty, rzeczywistość, której jest świadkiem, ale jednocześnie jest to jego własna historia o rzeczach, które zdarzyły się naprawdę. Jego pisanie definiuje prawdziwość, faktograficzność i rzetelność, bo rolą prawdziwego dziennikarza jest informowanie czytelników o rzeczach ważnych, o rzeczach istotnych. Trzeba być wiarygodnym. Dzisiaj zaś obserwuje się wyścig z informacjami, ogromną konkurencję, olbrzymie tempo informacji – to utrudnia albo wręcz wyklucza prawdziwe dziennikarstwo. A my oczekujemy właśnie informacji a nie opinii, abyśmy sami mogli sobie wyrobić zdanie na dany temat. To według Wojciecha Jagielskiego pozwoli jak powiedział normalnie żyć.

Na koniec spotkania każdy z uczestników miał możliwość osobiście porozmawiać z dziennikarzem, zadać pytanie a także otrzymać autograf w książce oczywiście autorstwa pana Wojciecha Jagielskiego.